Stary Harpagon to straszny skąpiec. Codziennie nosi ten sam czarny kaftan, pomimo, że jest zniszczony. A jego niechęć do dawania datków na biednych, czy kościół jest wręcz legendarna. Jego jedyną troską jest codzienne oglądanie zakopanych w ogrodzie 10.000 skudów. Jednakże sądzi, że to za mało. Postanawia więc powydawać bogato swe dzieci. Nie liczy się zupełnie z ich własnymi planami życiowymi.
Franciszek Villon ; przeł. Tadeusz Żeleński [nazwa] - Boy [pseud.] ; notatki na marginesie, cytaty, które [>>] warto znać, streszczenie oprac. Wojciech Rzehak ; [il. Jacek Siudak].
Ukazuje uczucia człowieka żyjacego u schyłku średniowiecza. Powstał po wyjściu poety z więzienia paryskiego. Jest to pożegnanie ze światem i swoisty rachunek sumienia. Pojawia się literacki bohater, którego nie było do tej pory w literaturze. Średniowiecze nie znało bohatera przeciętnego, niczym się niewyróżniającego.W utworze odnaleźć można Topos ubi sunt w powtarzającym się refrenie "Ach, gdzie są niegdysieysze śniegi". Jest to sentencja, maksyma Villona. Wyraża tęsknotę za minionym czasem. W balladzie O paniach minionego czasu, która jest częścią Wielkiego testamentu, zawarta jest idea przemijania oraz niemożności powrotu - memento mori ("pamiętaj o śmierci"). Są także nawiązania do danse macabre, czyli tańca śmierci. Śmierć jest wszechwładna, wszechobecna, niespodziewana, okrutna. Przeważa naturalistyczne przedstawienie człowieka i śmierci. Pojawia się również motyw skatologiczny.
